Insan, unutabildiği kadar güçlüyse ; unutamadığı kadar yıkık ve ezik kalıyor...
Unutamamanın biriktirdiği o dayanılmaz acılar, unutulmamanın vereceği eşsiz mutluluğun içinde erir, kaybolurdu.
Sayfa 55Kitabı okudu
Nerdesin? Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmiş yokluğun.
Sayfa 47Kitabı okudu
Tarifi mümkün olmayan bir boşluk içindeyim.
Sayfa 42Kitabı okudu
Olduğun gibi seviyorum seni. Olmanı istediğim gibi değil. Hiç olamayacağın gibi değil.
Sayfa 37Kitabı okudu
Beni hiç unutmayacaksan sev, usanmayacaksan sev.
Sayfa 36Kitabı okudu
bir yere kadar yaşamak güzel
ama bir yerde ölüm güzel oluyor
Sayfa 28Kitabı okudu
Aradıklarının çoğunu bulamamış, beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak göçüp gidiyor bu dünyadan. İşte yaşamak maceramız bu.
Bir çocuğun önce doğmasını bekliyorlar, sonra yürümesini, konuşmasını, büyümesini...
Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını, kanunlara saygı göstermesini, insanları sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar. Ve sonra ölümü bekleniyor insanoğlunun.
Ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan. İkisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın.